Vesania

Blanka · Posted: Sun 22:48, 12 Nov 2006 Post subject:

a jak chcesz Rodovan?

Wojtex ale z tego co sie orientuje to dyskomfort wypływający ze swiadomosci smierci jest naturalną własciwoscia człowieka, bez wgl na kulture czy wiare, podobnie jest ze starzeniem sie, cierpieniem itd, nie sądze by konkretny Bóg wpłynął na to jakos szcególnie

Chorzo · Posted: Mon 18:07, 13 Nov 2006 Post subject:

Blanka · Posted: Mon 22:24, 13 Nov 2006 Post subject:

człowiek nigdy nie zaspokoi swoich pragnień w pełni na tym świecie, pytanie dlaczego nie pasujemy do tego świata tak idealnie skoro przyszło nam tu bytować, wszak nie sa to najbardziej komfortowe realia;) chodzi mi o bytowanie w jego całokształcie

Radovan · Posted: Mon 23:59, 13 Nov 2006 Post subject:

Wiesz Blanka..to jak chce zmienia sie z dnia na dzien. Raz mysle ze chce tego co mam tu na ziemi, a raz ze chce czegos innego..zalezy od tego w jakim stanie jestem, kiedy jestem szczesliwy, wszystko mi sie uklada, to chce zeby po smierci bylo tak samo jak tutaj, a kiedy wszystko sie wali ( przewaznie jak juz cos zaczyna sie walic, to leci wszystko po kolei Sad

) to chce czegos kompletnie innego..czegos podobnego co czulem kiedy bylem szczesliwy. Streszczajac , pragnalbym szczescia, bo ostatnio coraz mniej go mam....

Blanka · Posted: Tue 0:13, 14 Nov 2006 Post subject:

tak to jest że w życiu piekne są tylko chwile;)

AiRyahXa0S · Posted: Tue 1:12, 14 Nov 2006 Post subject:

szczescie jak sie osiagnie to ono trwa, a jesli przemija to to byla tylko przyjemnosc. Przynajmniej wg plotyna, bo imo pierdolil glupoty.

Antas · Posted: Tue 8:03, 14 Nov 2006 Post subject:

Mi do szczescia na tej planecie potrzeba by bylo tylko trzech rzeczy: Roboty ktora by mi dostarczala na bierzaca kasy ktora by zaspokojala moje codzienne potrzeby, kobiety do kochania (w obu znaczeniach tego slowa Wink

) i jakiegos zespolu ktory by aktywnie tworzyl muze i gdzies tam raz na jakis czas pogrywal w jakis klubach.

Jak bym te trzy rzeczy mial to bym byl 100% szczesliwym czlowiekiem. Na razie niestety nie mam ani jednej z nich. Sad

AiRyahXa0S · Posted: Tue 12:29, 14 Nov 2006 Post subject:

Berry · Posted: Tue 16:51, 14 Nov 2006 Post subject:

My¶lê, ¿e nie ma ¿adnego ¿ycia po ¶mierci, o piekle czy niebie nie wspominaj±c. Cz³owiek to zwierzê, tyle ¿e z bardzej rozwiniêtym mózgiem, a co za tym idzie niby maj±cy uczucia wy¿sze, potrafi±cy zapanowaæ nad swoimi instynktami. Dlatego wiêkszo¶æ homo sapiens (neandertalczycy z reszt± te¿) wymy¶li³a sobie ze co¶ jednak bêdzie na nich czekaæ po ¶mierci, bo nie mogli siê pogodziæ z tym, ¿e wszystko co do tej pory mieli, tak po prostu siê skoñczy. Ja umrê, roz³o¿ê siê i stanê siê elementem obiegu materii Wink

Raczej nie bojê siê ¶mierci, bo to naturalna kolej rzeczy, byleby nast±pi³a we w³a¶ciwym czasie.

Alex_89 · Posted: Mon 22:13, 24 Sep 2007 Post subject:

ale fajny temat le¿a³ na dnie a ja go nie zauwa¿y³am. Kiedy¶ s³ysza³am stwierdzenie ¿e tak naprawdê nie boimy siê ¶mierci, ale tylko nam siê tak wydaje.
Co¶ w tym jest. Czasem co¶ mnie nawet ci±gnie do ¶mierci i naprawdê bardzo chcê wiedzieæ co bêdzie dalej... Nawet my¶la³am o samobójstwie (wiem ¿e jestem psychiczna, mam siê leczyæ bo inaczej podzielê los Deada) ale zwykle o czym nie my¶lê i ¿yjê chwil± obecn±

Blanka · Posted: Mon 23:02, 24 Sep 2007 Post subject:

życie jest dosyc trudne, i trzeba miec sporo odwagi zeby mu sprostac, jak dla mnie najtrudniejsza jest presja otoczenia, ludzie i ich ciągłe pytania o moje sprawy mnie niezmiernie draznią, czasami wydaje sie ze smierc nas odłaczy od cierpienia, ale tego nie mozemy byc pewni, czy po drugiej stronie jesli nadal bedzie trwac nasza egzystencja,nie bedzie cierpienia, chrzescijanie wierzą w wieczne cierpienie czyli piekło, to jest dosc tragiczne

AiRyahXa0S · Posted: Mon 23:30, 24 Sep 2007 Post subject:

a nauka udowadnia, ze to tylko czas przejsciowy, kiedy 'jestesmy' i tak naprawde nasze uczucia, obawy, radosci itd i tak nic nie znacza, bo sa tylko biologiczno-chemiczno-fizyczno uwarunkowanymi 'stanami'. Poza tym, jestesmy zbudowani z tego samego, co kosmos 11 miliardow lat temu, w kazdym z nas znajduja sie te same 'substancje' co na poczatku istnienia materii. I po 'smierci' wcale nigdzie nie znikna. Z jednej strony jest to bardzo przykre, ze nasze istnienie to skrajnie subiektywny wymysl ludzkiej potrzeby przetrwania, instynktu i ze nic ono nie znaczy obiektywnie. Z drugiej jednak strony, znacyz to jednak tez, ze zawsze istnielismy i bedziemy istniec i niezaleznie co sie dzieje, my - jako caloksztalt materii (takze antymaterii, energii, etc) po prostu jestesmy.

Blanka · Posted: Mon 23:56, 24 Sep 2007 Post subject:

co mi po tym że przetrwam jako całokształt materii skoro moje ciało ulegnie rozkładowi a świadomosc jesli patrzec czysto materialnie zniknie, nei mozna zycia posmiertnego udowadniac naukowo, bo pod nauke mozna wszystko podciągnąc , Aneliese przypisano padaczke mimo ze sekcja zwłok nei wykazała zmian w mózgu, naukowcy czesto popełniają naduzycia w swej bezradnosci. mi nauka nei wystarczy, bo obserwuje siebie swoje instynkty i one wykraczają poza nauke, np moja potrzeba sensu kiedy zycie jest bez sensu i potrzeba wiecznosci kiedy zycie konczy sie smiercią, potrzeba doskonałosci i pełni miłosci, z moim dotychzczasowym zyciem ma to niewiele wspolnego

AiRyahXa0S · Posted: Tue 11:31, 25 Sep 2007 Post subject:

Blanka · Posted: Tue 14:47, 25 Sep 2007 Post subject:

chodziło mi bardziej o to z moje instynktowne potrzeby, które cechują cały rodzaj ludzki, nie sa adekwatne do tego co otrzymujemy w swiecie materialnym, tylko wykraczają poza niego, w dodatku odkąd sie człowiek narodzi to z dnia na dzien jego ciało dązy coraz bardziej ku smierci, doskwiera mu cierpienie fizyczne i psychiczne, co jest sprzeczne z naszymi pragnieniami